Callana na shoutboxie twórczość.

Wszystko zaczeło się od tego, że Callan chce być adminem na forum. Ale czytając ten tekst już wiedziałem, że nie moge dać mu przepaść w bezdennych otchłaniach shoutboxa. Trafia więc on moją mocą do biblioteki Smile

Callan: "cóż za głupkowatość..." - odezwał się karcący głos... niby boski...
Callan: wybacz Panie mi takie zachowanie... i zechciej proszę dodać mi mądrości, abym mówił godnie
Callan: - mijały minuty, godziny, dni, a on jak stał tak stał i głosu boskiego nie usłyszał... a mądrością również się nie wykazywał -
Callan: - nagle zobaczył coś dziwnie połyskującego, tak jakby jakaś puszka... -
Callan: niech to szlag - zaklął Callan - a już myślałem ze to trunek prosto z karczmy, a tu masz jakieś gó@#$ - nie mógł znieść, że to nie było to co myślał -
Callan: "no cóż... tyle tych nieszczęść... trzeba iść w drogę" - jak pomyślał tak zrobił
Callan: - szedł przez piękną krainę, aż doszedł do osiedla ludzkiego -
Callan: - spostrzegł przy studni wspaniałą kobietę, iście doskonałą i nieskazitelną -
Callan: gdy podszedł trochę bliżej ujrzał jeszcze nadchodzącego mężczyznę...
Callan: ... ów człowiek był również niemalże perfekcyjny, doskonały wzorzec mężczyzny i .... męża. Tak, właśnie pogładził tą kobietę po policzku...
Callan: .. Callan podszedł jeszcze bliżej, chcąc zapytać się co to za miejsce...
Callan: ... jednak nagle stanał w miejscu, gdyż sparaliżował go ten sam boski głos mówiący : "stój Callanie, to nie jest miejsce dla ciebie. Nie jest ci dane przychodzić tu ani tu mieszkać"...
Callan: Tamta para doskonałych ludzi wpatrywała się w niego w pewien dziwny sposób.. jakby wiedzieli co się z nim teraz dzieje...
Callan: ... on jednak, ku ich wielkiemu zdziwieniu zaczał iśc dalej. Chciał z nimi porozmawiać...
Callan: gdy juz doszedł do owych postaci, zawołal donośnym głosem : "Gdzie ja jestem?"
Callan: odpowiedzieli mu miłym lecz stanowczym głosem : "Niestety nie możesz się tego dowiedzieć, ani pójśc dalej niźli my stoimy. Musisz wracać wędrowcze i to jak najszybciej. "
Callan: - zbity z tropu Callan nie wiedział co powiedzieć, a więc ze smutkiem spuścił głowę.... jednak czyniąc to dobrze się rozejrzał...
Callan: ujrzał coś co już kiedyś miał okazję widzieć... dowiedział się skad te głosy w jego głowie...
Callan: juz wiedział dlaczego tamci ludzie wiedzieli o jego wędrowaniu i nie byli zdziwieni jego nagłym paraliżem
Callan: dobrze go obserwowali i to oni mieli ten nadzwyczajny głos, który smagał go w jego głowie
Callan: ujrzał tam panel administracji... a ludzie ci to administratorzy.... wspaniała kobieta i wspaniały mężczyzna
Callan: KONIEC