Driada Ita - Autobiografia

ladnie opisz Vackell ^^ i rozwin akcje z tym wampirem ^^ wymysl cus ^^

Hmm... Jej główka potrafi coś takiego Very Happy

A chcesz jakieś opko mego autorstwa????? *obrywa od Ici pomidorami w puszce*

Nie pomidorami!!! To była czerwona fasola =_=

Od kiedy czerwona fasola jest taka duża i okrągła? (ałaaa... moja głowaaa... ToT) Ich bin tot...

Dopiero teraz miałem czas przeczytać i żałuję dwóch rzeczy
1) że nie zrobiłem tego wcześniej
2) że nie ma więcej Evil or Very Mad

Mam nadzieję, że 2 punkt zostanie wkrótce rozpatrzony Razz

Jest po prostu super !!!

A o co chodzi z tym punktem drugim, że tak spytam???? Co miałeś na myśli?

mial na mysli to ze mu jest przykro bo nie ma cd. Razz

Będzie, będzie...

Wysłany: Pon 12:30, 06 Mar 2006

Driada Ita napisał:

... w którym będę mogła brać czynny udział...

No proszę, a mówią, że kobiety to strona bierna Smile

Dobry tekst. Dobry i śmieszny.

Jeszcze tylko dodam, że chciałabym poczuć ciary na plecach Smile

Wysłany: Pon 15:01, 06 Mar 2006

mi też sie podobało

Wysłany: Pią 19:39, 24 Mar 2006

Judasz naprawdę masz 10 tabliczek - no kto by sie spodziewal, przyznaj sie komu je ukradłeś draniu Smile

Wysłany: Pią 21:23, 24 Mar 2006

Horn.. czemu żeś tu wyskoczył z tabliczkami judasz?

ja wiem, 10h w racy męczy.... Wink

Wysłany: Pią 21:31, 24 Mar 2006

ta przepraszam zainteresowanych usuń ten post Halkione, proszę

Wysłany: Pią 21:56, 24 Mar 2006

To był komentarz do opisu... ale i tak offtopic Wink

Oto kolejna część Very Happy

Wybaczcie, że tak późno.....ale miałam zbyt dużo roboty.... Embarassed

- Jak śmiałeś ją tak skrzywdzić, ty przeklęty krwiopijco!!!!!!!!! - usłyszałam wściekły krzyk mojej matki. Leżałam w łóżku zbyt wykończona, by powstać. Ciągle nie mogłam uwierzyć w to, co się wydarzyło... Ja wampirem! Przecież driady nie powinnyśmy się przemieniać.... to zdolność innych ras, ale nie nas....
- Pani Południowego Kontynentu... - odpowiedział Wampir, nic sobie nie robiąc z krzyków mojej matki. - Pani, przecież i tak było Tobie wiadome, że to była część jej natury... zważywszy na to kim był ten, co ją spłodził...
Nigdy nie widziałam mamy w takim stanie. Wyglądała tak jakby miała zamiar kogoś zabić - ta spokojna matka, której żaden mój wybryk nie mógł wytrącić z równowagi, stała teraz tu, w jednym z pawilonów, pełna furii.
- A cóż ma ciebie obchodzić kto był jej ojcem! - krzyknęła ponownie. - Wy, wampiry, mieliście od wieków zakaz przybywania do naszego kraju, nawet w czasie Świąt Beltane! Powinnam Cię zabić!
- I swoją córkę także? - spytał z rozbawionym uśmiechem. - Teraz i ona jest wampirzycą...
Z miny mojej matki odgadłam, że ona zrozumiała, że zapędziła się na zbyt grząski grunt.
- Z moją córką jest inna sprawa... - rzekła uważając na słowa. - Ona stała się wampirzycą wbrew swej woli i według prawa powinna odejść z naszego kraju...
Opuścić Południowy Kontynent?! NIE!!! To nie może być prawda!!!!
- Na pewną śmierć? - aż się skrzywiłam, słysząc rozbawienie w jego głosie. - Przykro mi, droga królowo, lecz wypuszczając ją, samą, z Serca Lasu w najlepszym wypadku skazujesz ją na śmierć, a w gorszym... na złapanie jej przez którąś z licznych w dzisiejszych czasach wampirzych sekt... Chyba, że ktoś by ją chronił...
Moja mama aż się wdrygnęła i spojrzała z nienawiścią na Wampira.
- I ty Flaviusie miałbyś ją chronić? - wtedy poznałam imię mężczyzny. - Ty?! - zaczęła się histerycznie śmiać...

-----------------------------------------

Hmm... Vackell...
Siedziałam już parę dni w tym mieście i nie mogłam się przyzwyczaić. Czułam się niespokojnie. Spędziłam tu już znacznie więcej czasu niż w jakimkolwiek innym miejscu od czasu mej ucieczki, lecz czułam, że powinnam uciekać.
Jednakże przemogłam się i zostałam.

-----------------------------------------

- Nie płacz, dziewczyno - szepnął Falvius, przysuwając się bliżej mnie. Odsunęłam się od niego. Miałam zranioną dumę. Przez niego zostałam wygnana z własnego domu!
Wędrowaliśmy przez las już od kilku godzin. Po moim "opiekunie" było widać, że bardzo dobrze zna drogę. Ja nie znałam tej części puszczy, co mnie zaskoczyło i rozgniewało...
W końcu się zatrzymaliśmy. Ledwie zaczynało wschodzić słońce, a my już długo szliśmy. Flavius rozpalił ognisko i usiadł obok mnie, mimo mych protestów.